Στην ομαδική θεραπεία δημιουργείται ένα μικροκλίμα στο οποίο οι άνθρωποι έχουν εκτεθεί στις ίδιες εξωτερικές επιρροές και έχουν την τάση να εκδηλώνουν τον ίδιο τρόπο σκέψης και τις συμπεριφορές, όπως στον «πραγματικό» κόσμο. Αντί απλώς να μιλάμε για ενοχλητικά θέματα και πώς αυτά επηρεάζουν τη ζωή ενός ατόμου, τόσο εγώ, ως θεραπεύτρια, όσο και οι θεραπευόμενοι, μπορούμε πραγματικά να δούμε από πρώτο χέρι πώς δημιουργούνται αυτές οι δυσκολίες.
Μαζί με την εποικοδομητική και μη επικριτική ανατροφοδότηση που παρέχεται από τα άλλα μέλη της ομάδας, με τις δικές μου ιδέες και των θεραπευόμενων, μπορούν να συνδυαστούν και να αποκαλυφθούν αποτελεσματικές λύσεις. Ο θεραπευόμενος έχει ένα ασφαλές και προστατευμένο περιβάλλον, στο οποίο μπορεί να δοκιμάσει νέους τρόπους αντιμετώπισης διαφορετικών και απαιτητικών καταστάσεων.
Πολλοί από τους ανθρώπους που βρίσκουν τους εαυτούς τους αντιμέτωπους με τα συναισθηματικά ή ψυχολογικά προβλήματα νιώθουν μια έντονη αίσθηση της απομόνωσης. Σε ορισμένες περιπτώσεις, συναισθήματα ενοχής ή ντροπής τούς αποτρέπουν από το μιλήσουν για την ασθένειά τους ή τα θέματα που υποθάλπουν. Για αυτούς τους ανθρώπους, που είναι σε μια θεραπευτική ομάδα που βιώνουν και εκφράζουν όλα τα δύσκολα προβλήματα και συναισθήματά τους, παρέχεται ένα δίκτυο υποστήριξης, στο οποίο η κατανομή είναι πιο εύκολη και πιο αποτελεσματική και προωθείται η ταχύτερη ανάκαμψη, ιδιαίτερα όταν τα προβλήματα γύρω από την εμπιστοσύνη έχουν αναπτυχθεί, και τα μέλη είναι έτοιμα να αντιμετωπίσουν οδυνηρά παλαιότερα ή σημερινά θέματα ή βιώματα.
Μαθαίνουν να εργάζονται παράλληλα και αλληλοϋποστηρικτικά, καθώς και τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας αντιμετωπίζουν εξίσου δύσκολες προκλήσεις στη ζωή τους, προσπαθούν να αποκαταστήσουν την πίστη τους σε άλλους ανθρώπους και να αποδεχθούν τη μέριμνα και τη φροντίδα που τους παρέχουν.
Όπως η ατομική θεραπεία, έτσι και η ομαδική γίνεται σε μια ατμόσφαιρα αυστηρά εμπιστευτική. Αν και μερικοί άνθρωποι φαντάζονται ότι υπάρχουν μεγαλύτεροι κίνδυνοι που σχετίζονται με τη θεραπεία σε μια ομάδα, και όχι τόσο στην ατομική συνεδρία, στην πραγματικότητα ο αμοιβαίος σεβασμός μεταξύ των «πασχόντων συνανθρώπων» και η γνώση της δική τους ιδιωτικής ζωής, και του κάθε μέλους της ομάδας εξασφαλίζουν, για τους εαυτούς τους και τα άλλα μέλη της ομάδας, ένα εξαιρετικά ασφαλές περιβάλλον.
Ένας σοφός άνθρωπος θα πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι η υγεία είναι το πολυτιμότερο που έχει.
Ιπποκράτης
