Το πιο σημαντικό είναι η μαμά να χαιρετά το παιδί με χαμόγελο. Να το κάνει να νιώθει σιγουριά και να του μεταδίδει θετικά συναισθήματα. Αν η μαμά φεύγει με δάκρυα στα μάτια, καταλαβαίνουμε ότι κάτι τέτοιο δημιουργεί συναισθηματικά προβλήματα και στο παιδί και θέτει σε εύθραυστη ισορροπία τον δεσμό μητέρας-παιδιού. Πρέπει, λοιπόν, να το χαιρετά με χαμόγελο και να το κάνει να νιώθει όμορφα για τον αποχαιρετισμό. Θα μπορούσε ακόμη να συνδυάσει τη στιγμή του αποχωρισμού με ένα μικρό παιχνίδι μεταξύ τους μόλις πριν, ώστε το παιδί να νιώθει τα πιο ευχάριστα συναισθήματα όταν αποχωρίζεται τη μαμά του.
Μια πρακτική συμβουλή είναι ο σταδιακός αποχωρισμός από το μωρό. Αν η νέα μαμά περνά λίγη ώρα στην αρχή, και σταδιακά λίγες ώρες, μακριά από το μωρό και το σπίτι, θα νιώσει πιο έτοιμη να επιστρέψει στη δουλειά της όταν έρθει η ώρα. Και το παιδί θα συνηθίσει να βρίσκεται μακριά της για λίγο αλλά και η ίδια θα είναι πιο έτοιμη για τη μετάβαση αυτή.
Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να γυρίσει αφού κλείσει την πόρτα του σπιτιού πίσω της, ειδικά αν ακούσει το κλάμα του παιδιού. Αν το παιδί κλάψει και η μαμά γυρίσει, το παιδί θα καταλάβει ότι με αυτόν τον τρόπο, κλαίγοντας, τη φέρνει πίσω. Και κάτι τέτοιο θα ήταν πολύ επίπονο και για το παιδί και για τη μαμά αλλά και για το πρόσωπο που μένει πίσω με το παιδί. Όταν η πόρτα κλείνει, θα πρέπει αυτό να είναι οριστικό για όσο διαρκεί. Αλλιώς το παιδί μπερδεύεται και δυσκολεύεται να προσαρμοστεί.
Τέλος, πολύ σημαντικός είναι ο χρόνος της επιστροφής. Δηλαδή όταν η μαμά γυρίζει θα πρέπει, όσο κουρασμένη κι αν είναι, να αφιερώνει λίγο δημιουργικό χρόνο στο παιδί, να παίζουν και να μοιράζονται τον αποκλειστικό χρόνο μαμάς – παιδιού.