Η ηλικία του παιδιού όταν η μητέρα θα πρέπει να φύγει από το σπίτι για να εργαστεί είναι ιδιαίτερα σημαντική. Έτσι, υπάρχουν έρευνες που υποστηρίζουν ότι η αποχώρηση του μωρού από τη μαμά στον πρώτο χρόνο της ηλικίας του είχε αρνητικές επιπτώσεις στο παιδί. Οι αρνητικές αυτές επιπτώσεις είχαν να κάνουν με την ικανότητα του παιδιού να πετύχει τους στόχους του, όποιοι και αν είναι αυτοί, δηλαδή στην περίπτωση ενός μαθητή θα λέγαμε τους μαθησιακούς στόχους, την επίδοσή του. Αντιθέτως, στην περίπτωση που η μαμά αποχωρίζεται το παιδί αργότερα στην ηλικία του, δηλαδή όταν αυτό είναι 2 ή 3 ετών, οι έρευνες καταλήγουν σε θετικές επιπτώσεις στην επιτυχία των στόχων του.
Άρα, βλέπουμε ότι η περίοδος χάριτος που αναφέρατε αποδεικνύεται ιδιαίτερα ωφέλιμη για το παιδί. Το πρόγραμμα «Μωρά στη δουλειά» στην Αμερική είναι μια πολύ όμορφη ιδέα, αφού δίνει την ευκαιρία στη μαμά να είναι με το παιδί ακόμη και στη δουλειά της. Αυτό που συμβαίνει ότι είτε οι εταιρείες διαμορφώνουν έναν χώρο ως βρεφονηπιακό σταθμό, τον οποίο η μαμά επισκέπτεται για κάποιο συμφωνημένο χρόνο καθημερινά π.χ. για 2 ώρες ή στα μικρά διαλείμματα της δουλειάς της ή αν παρουσιαστεί κάποια ανάγκη, κάτι έκτακτο ή το παιδί βρίσκεται με τη μαμά, κυριολεκτικά στο γραφείο της, η οποία όμως πρέπει να το απομακρύνει αν αρχίσει να δημιουργεί φασαρία που είναι ενοχλητική για τους συναδέλφους.
Συνήθως, το πρόγραμμα αυτό εφαρμόζεται τους πρώτες έξι μήνες του παιδιού ή μέχρι να μπουσουλήσει, που όπως είπαμε πριν είναι σημαντικότατος χρόνος για τη μετέπειτα ανάπτυξη του παιδιού. Με προγράμματα σαν το «Μωρά στη δουλειά» και η μαμά αισθάνεται το παιδί κοντά της και το παιδί νιώθει την παρουσία της μητέρας του. Βέβαια, οι επικριτές του προγράμματος θα σας πουν ότι δημιουργούνται προβλήματα στη μαμά, ότι έχει θέμα προσαρμογής και μοιράσματος του χρόνου τους, ότι το παιδί είναι πολύ μικρό για να βρίσκεται έξω από το σπίτι και άλλα… Μια άλλη ιδέα, που είχε εφαρμοστεί το 1998 στη Νορβηγία ήταν το πρόγραμμα «Μετρητά για τη Φροντίδα».
Η κυβέρνηση της Νορβηγίας έδινε ένα επίδομα σε όποιες οικογένειες με παιδί κάτω των 3 ετών επέλεγαν να μην στείλουν το παιδί σε βρεφονηπιακό σταθμό. Αυτό σήμαινε βέβαια ότι κάποιος έπρεπε να μείνει στο σπίτι με το παιδί: η μαμά, ο μπαμπάς, η γιαγιά ή άλλος συγγενής ή φίλος. Μετά από έρευνα που έγινε, διαπιστώθηκε ότι τα παιδιά αυτά, που δεν ακολούθησαν πρόγραμμα βρεφονηπιακού σταθμού και έμειναν σπίτι με κάποιο πρόσωπο (συνήθως, τη μαμά), παρουσίασαν ιδιαίτερα θετικές συνέπειες στη σχολική επίδοσή τους.
