* να εξηγήσουν από κοινού με ήπιο τρόπο τι συμβαίνει: ότι δηλαδή οι δύο τους δεν μπορούν να συνεχίσουν να είναι μαζί, και ότι υπάρχουν λόγοι για τους οποίους συμβαίνει αυτό, οι οποίοι θα γίνουν κατανοητοί με τον καιρό
* να τα διαβεβαιώσουν ότι εξακολουθούν να είναι γονείς τους όπως και πριν, ανεξάρτητα από το γεγονός ότι δε θα είναι πλέον σύζυγοι, και ότι τα αγαπούν και θα είναι δίπλα τους σε κάθε χαρά ή λύπη
* να τους πουν ότι δεν είναι τα ίδια υπεύθυνα για τον χωρισμό, γιατί πολλά παιδιά νιώθουν ενοχές και συνδέουν το χωρισμό των γονιών τους με κάτι που τα ίδια έκαναν (μια αταξία κ.λ.π)
* να τα ενθαρρύνουν να εκφράσουν τα συναισθήματά τους, και να διατυπώνουν ερωτήσεις στις οποίες να λαμβάνουν όσο το δυνατόν ξεκάθαρες απαντήσεις
* να συζητήσουν για τις αλλαγές που θα συμβούν στην ζωή τους, αφού προηγουμένως έχουν διευθετήσει πρακτικά ζητήματα: πού θα μένουν, με ποιον, πώς θα επικοινωνούν και πότε με τον γονέα που δεν μένει μαζί τους
* να ενημερώσουν σημαντικά άλλα άτομα (δασκάλους, συγγενείς, φίλους γιατρούς κ.α) για το διαζύγιο
Προϋπόθεση για να μπορούν να γίνουν τα παραπάνω ωστόσο, αποτελεί ο τρόπος με τον οποίο οι γονείς θα χειριστούν μεταξύ τους το θέμα του διαζυγίου σχετικά με τη στάση τους απέναντι στα παιδιά. Συνήθως τα συναισθήματα των συζύγων που μπαίνουν στη διαδικασία του διαζυγίου είναι έντονα. Θυμός, ενοχές, ανασφάλεια, πίκρα, απογοήτευση είναι μερικά από τα συναισθήματα που τους κατακλύζουν. Πολλές φορές οι γονείς κατηγορούν ο ένας τον άλλο στα παιδιά, τα οποία χρησιμοποιούνται ως «ενδιάμεσοι» ή «σύμμαχοι» του ενός από τους δύο γονείς με αποτέλεσμα να εισπράττουν την εχθρότητα μεταξύ των γονέων. Αυτή η ατμόσφαιρα επιβαρύνει τη συναισθηματική κατάσταση των παιδιών, και δυσκολεύει τους γονείς να διευθετήσουν τα προαναφερόμενα ζητήματα με αποτέλεσμα να δημιουργείται ένας φαύλος κύκλος εντάσεων, αναστάτωσης και δυσκολίας ως προς τα θέματα χειρισμού των αντιδράσεων των παιδιών.
Όταν οι γονείς δυσκολεύονται να χειριστούν την καινούρια κατάσταση του διαζυγίου, είναι σημαντικό να αναζητούν τη βοήθεια ειδικών συμβούλων, όπου θα μπορούν να εκφράσουν τα συναισθήματά τους και θα διευκολυνθούν να αναλάβουν την ευθύνη του χωρισμού τους.
Διεπιστημονική Ομάδα της Τηλεφωνικής Συμβουλευτικής Υπηρεσίας της Ε.Ψ.Υ.Π.Ε.
Απόσπασμα από το Βιβλίο της Τηλεφωνικής Συμβουλευτικής Γραμμής-Σύνδεσμος:
«Πώς να μιλήσετε σε ένα παιδί για…», Εκδόσεις ΕΨΥΠΕ/ΚΟΑΝ
