Ο άνθρωπος που αγαπάμε περισσότερο στον κόσμο μπορεί να μας ανεβάσει στα ουράνια, όμως μπορεί κάλλιστα να μας ρίξει και στα τάρταρα. Το μόνο που χρειάζεται είναι ένα τόσο δια γύρισμα του κεφαλιού η μια επιπόλαιη και ασήμαντη παρατήρηση. Δεν μπορεί αν υπάρξει εγγύτητα σε μια σχέση χωρίς αυτή την ευαισθησία. Εάν ο δεσμός με τον/ την σύντροφο μας είναι ασφαλής και δυνατός, μπορούμε να τα βγάζουμε πέρα αρκετά καλά σε κάτι τέτοιες ευαίσθητες στιγμές. Στην πραγματικότητα μπορούμε να τις χρησιμοποιήσουμε ώστε να φέρουμε τον/ την σύντροφο μας πιο κοντά. Όμως όταν δεν νιώθουμε ασφαλείς και δεσμευμένοι, αυτές οι στιγμές ίνας σαν μια σπίθα που βάζει φωτιά σε όλη τη σχέση. 
Όταν δεν μπορούμε να συνδεθούμε με ασφάλεια με τους συντρόφους μας, εγκλωβιζόμαστε σε μοτίβα αλληλοκατηγορίας που σίγουρα κρατάει το ζευγάρι χιλιόμετρα μακριά, μπλοκάροντας οποιαδήποτε επανασύνδεση και οποιαδήποτε δημιουργία ασφαλούς εστίας. Τα ζευγάρια χορεύουν κρατώντας αποστάσεις μεταξύ τους.
Πολλά ζευγάρια πέφτουν σε αυτό το μοτίβο για μικρά διαστήματα, αλλά είναι δύσκολο κάτι τέτοιο να διατηρηθεί για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα. Για πολλά ζευγάρια, με λιγότερο ασφαλή σχέση, αυτοί οι χοροί γίνονται ο συνήθης τρόπος ανταπόκρισης. Έπειτα από λίγο, το κοινό που χρειάζεται είναι μια αρνητική νύξη από το σύντροφο για να ενεργοποιηθούν οι αρνητικοί συγκρουσιακοί διάλογοι. Κατά συνέπεια, τα ταξικά μοτίβα μπορεί να εμφανίζονται τόσο συχνά ώστε είναι πιθανόν μέχρι και να διαλύσουν τελείως τη σχέση, μπλοκάροντας όλες τις προσπάθειες διόρθωσης και επανασύνδεσης.
Όταν θέλουμε να διατηρήσουμε τον συναισθηματικό μας δεσμό και δεν παίρνουμε την επιβεβαίωση που ζητάμε, υπάρχουν μόνο δυο τρόποι να προστατευθούμε. Ο ένας είναι να αποφύγουμε τη δέσμευση, δηλαδή να προσπαθήσουμε να (κοιμίσουμε) τα συναισθήματά μας, να κλειστούμε στον εαυτό μας και να αρνηθούμε τις ανάγκες μας για συναισθηματικό δέσιμο. Ο άλλος είναι να ακούσουμε το άγχος μας και να αγωνιστούμε για αναγνώριση και ανταπόκριση.
Η στρατηγική που υιοθετούμε όταν νιώθουμε την απειλή της αποσύνδεσης – δηλαδή είτε να γίνουμε απαιτητικοί και επικριτικοί είτε να αποσυρθούμε και να κλειστούμε στον εαυτό μας – κατά κάποιο τρόπο αντικατοπτρίζει την προσωπική μας ιδιοσυγκρασία και ιστορία. Συνήθως καθορίζεται από τα μαθήματα που πήραμε από τους βασικούς συναισθηματικούς δεσμούς μας του παρελθόντος και του παρόντος. Ακόμη επειδή μαθαίνουμε με κάθε καινούργια σχέση, η στρατηγική μας δεν είναι σταθερή. Μπορούμε να είμαστε επικριτικοί σε μια σχέση και αποστασιοποιημένοι σε μια άλλη.
Στη θεραπεία ζεύγους βοηθώ τους ανθρώπους να αναγνωρίσουν τους αρνητικούς διαλόγους και προτείνω:
- Να παραμείνουν στο παρόν και να εστιαστούν στο τι συμβαίνει μεταξύ τους τώρα.
- Να παρατηρήσουν το φαύλο κύκλο της κριτικής που εγκλωβίζει και τους δυο. Στην πραγματικότητα ένας φαύλος κύκλος δεν έχει αφετηρία.
- Να αναγνωρίσουν οτι ο αληθινός εχθρός τους είναι αυτός ο φαύλος κύκλος και οι επιπτώσεις που έχει όταν δεν τον σπάνε.
- Διερευνούμε πιο βαθιά τα δυνατά συναισθήματα, ιδιαίτερα τους φόβους που αφορούν τον συναισθηματικό δεσμό.
- Μαθαίνουν να αποκτούν πνεύμα συνεργασίας, γίνονται ανοιχτοί, ευέλικτοι και βρίσκουν τρόπους να φροντίζουν τη σχέση τους ώστε να αναπτυχθεί και να γίνει πιο βαθιά.
