Η απομάκρυνση είναι ένας τρόπος να μάθουμε στα παιδιά ότι η συμπεριφορά τους είναι ανεπίτρεπτη και ότι δεν μπορούν να επιτύχουν στους στόχους τους με την ανάρμοστη συμπεριφορά. Η μέθοδος αυτή απομακρύνει το παιδί από κάθε ενίσχυση, συμπεριλαμβανομένης και της προσοχής που επιζητά. Δίνει χρόνο στο παιδι να ηρεμήσει και να σκεφτεί τι μπορεί να κάνει διαφορετικά. Επιπλέον, δίνει και στον ενήλικο την ευκαιρία να ηρεμήσει προκειμένου να αποφασίσει για το καλύτερο σχέδιο που θα έχει το μέγιστο διδακτικό αποτέλεσμα στο παιδί. 
Η μέθοδος αυτή χρησιμοποιείται συνήθως σε παιδιά 3-9 ετών. Συμπεριφορές που επιβάλλουν την εφαρμογή αυτής της μεθόδου περιλαμβάνουν: καβγάδες η επιθετική συμπεριφορά, φωνές, σπάσιμο η πέταμα αντικειμένων, εκρήξεις θυμού, το να αντιμιλήσει σε ενήλικο κτλ
Ο ενήλικος μπορεί πρώτα να χρησιμοποιήσει κάποια φράση, όπως <<Αυτή είναι ανάρμοστη συμπεριφορά. Προσπάθησε να πείσεις την αδελφή σου με τα λόγια, αντί να την σπρώχνεις>> ή <<Πρέπει να σταματήσεις και να σκεφτείς.>> Μετά ο ενήλικος μπορεί να προειδοποιήσει, <<Αν αυτή η συμπεριφορά συνεχιστεί, θα πρέπει να απομακρυνθείς.>> Αν όμως το παιδί είναι καταστροφικό η χτυπάει κάποιο άλλο παιδί, τότε θα πρέπει να απομακρυνθεί αμέσως. Ο ενήλικος θα πρέπει να χρησιμοποιήσει έναν ήρεμο και μη απειλητικό τόνο φωνής: <<Πρέπει να απομακρυνθείς τώρα.>> Αποφύγετε αγώνες υπερίσχυσης και επιχειρήματα. Αν το παιδί αρχίσει να διαμαρτύρεται, απλά επαναλάβετε χωρίς φόρτιση, <<Πρέπει να απομακρυνθείς τώρα>>
Ο χώρος της απομάκρυνσης θα πρέπει να είναι βαρετός και να στερείται οποιουδήποτε ερεθίσματος. Αποφύγετε να δώσετε προσοχή στο παιδί σας κατά τη διάρκεια της <<απομάκρυνσης>> η να αφήσετε άλλα παιδιά να συναναστραφούν μαζί του. Ο βασικός κανόνας της <<απομάκρυνσης>> είναι να μείνει το παιδί στη θέση του ένα λεπτό για κάθε έτος ηλικίας (π.χ. Ένα τετράχρονο θα πρέπει να απομακρυνθεί για τέσσερα λεπτά). Ωστόσο, αν ο ενήλικος προσέξει ότι το παιδί έχει ηρεμήσει, η διάρκεια της <<απομάκρυνσης>> μπορεί να μειωθεί. Αφού το παιδί βγει από την <<απομάκρυνση>>, ο ενήλικος θα πρέπει να προσέξει και να σχολιάσει την κοινωνικά αποδεκτή συμπεριφορά που θα έπρεπε να επιδείξει το παιδί.
