Τα δυσάρεστα γεγονότα είναι λίγο ως πολύ αναμενόμενα στη διάρκεια της μεγάλης ηλικίας, γι αυτό και οι περισσότεροι ηλικιωμένοι τα αντιμετωπίζουν με ψυχραιμία. Σοβαρά γεγονότα της ζωής, μείζονες κοινωνικές δυσκολίες, κακή υγεία, καθώς και ο τρόπος που αντιμετωπίζονται από τους ηλικιωμένους, δηλαδή ο τρόπος με τον οποίο σκέφτονται οι άνθρωποι για αυτά τα σημαντικά γεγονότα, σχετίζονται με την εγκαθίδρυση της κατάθλιψης.
Τα άτομα με καταθλιπτικογενείς γνωσίες, είναι εκείνα που είτε έχουν μη ρεαλιστικές προσδοκίες, ή αποδίδουν υπερβολικό νόημα σε καθημερινά γεγονότα ή ασχολούνται με αξίες που τις θεωρούν ξεπερασμένες, άρα συνιστούν απαξίες. (πχ μόνο οι εργαζόμενες έχουν αξία, όλοι με θεωρούν γέρο).
Έτσι βομβαρδίζουν το συναίσθημα τους με καταθλιπτικογενείς γνωσίες και αποκτούν όλο και περισσότερο χαμηλό αυτοσυναίσθημα και μειώνεται η συχνότητα θετικά ενισχυμένων συμπεριφορών.
Καθώς η κατάθλιψη κάνει αισθητή την παρουσία της στο πρόσωπο του, τον καθιστά απωθητικό στους άλλους, με αποτέλεσμα να τον αποφεύγουν. Με αυτό τον τρόπο μειώνονται οι πηγές από τις οποίες δέχεται ψυχοκοινωνική υποστήριξη και ενδιαφέρον. H αλεξιθυμία συνεξαρτάται με μια σειρά από ψυχοσωματικές νόσους: βρογχικό άσθμα, την ιδιοπαθή υπέρταση, την ελκώδη κολίτιδα, τον υπερθυροειδισμό, την νευροδερματίτιδα, τη ρευματοειδή αρθρίτιδα και το έλκος του βολβού του δωδεκαδακτύλου. Τα κοινά χαρακτηριστικά των παθήσεων αυτών είναι ότι εκδηλώνονται υπό το κράτος μιας ψυχοπιεστικής κατάστασης, επιδεινώνονται σταδιακά και χρονίζουν με την αλληλεπίδραση των ειδικών εσωτερικών παραγόντων του ανθρώπου και των δυσμενών εξωτερικών συνθηκών.
Η μοναξιά πιέζει για επαναπροσδιορισμό των ρόλων, των στόχων και των προσδοκιών του ηλικιωμένου ατόμου. Τα αισθήματα της μοναξιάς και της αποξένωσης, έρχονται στην επιφάνεια στη θεραπευτική διεργασία, δουλεύονται και επιτυγχάνεται η ευεργετική επίδραση της καλλιέργειας του ψυχισμού. Έτσι ευνοείται η καταπολέμηση της καταθλιπτικής συμπτωματολογίας και οι καταστρεπτικές συνέπειες της.
