Καμία άλλη μέθοδος διαχείρισης της ζωής δεν προσκολλά το άτομο τόσο στενά στην πραγματικότητα, όσο η έμφαση που δίνει στην εργασία· γιατι η εργασία του δίνει, τουλάχιστον, μια σίγουρη θέση σε ένα τμήμα της πραγματικότητας, στην ανθρώπινη κοινότητα· είχε δηλώσει ο Φρόυντ.
Οι άνδρες εργάζονται γιατι έτσι συνδέονται με την πραγματικότητα. Στο σπίτι δεν νιώθουν να είναι ζωντανοί και να έχουν κάποιο σκοπό· έχουν χάσει αυτό που τους ενώνει με την οικογένεια τους. Για πολλούς άνδρες η εργασία είναι το παν. Τους δίνει ταυτότητα. Είναι κυρίως η εργασία που τον κάνει <<άνδρα μεταξύ ανδρών>> και που ορίζει την αξία του μεσα σ αυτα που εξακολουθούμε να αντιλαμβανόμαστε ως κόσμο των ανδρών. Η εργασία, ομως, δεν είναι μόνο σχέσεις με άνδρες. Εδώ, γίνονται συμπαίκτριες και οι γυναίκες· είναι στην ίδια ομάδα. Στην εργασία οι περισσότεροι άνδρες νιώθουν με τις γυναίκες την ίδια άνεση που νιώθουν με τους άνδρες· μια συντροφικότητα που βασίζεται στην αποστολή τους και που είναι αρκετά διαφορετική από τη συναισθηματική ένταση που νιώθει ένας άνδρας με όσες γυναίκες προσπαθούν να τον απομακρύνουν από αυτό που αποτελεί σημείο αναφοράς του στον κόσμο: την εργασία του.
Η δουλειά του άνδρα είναι η περηφάνια του. Είναι στοιχείο αναγνώρισης και σύνδεσης με τον ευρύτερο κόσμο και το κέντρο της άμεσης κοινωνικής ζωής.
Η εργασία δίνει νόημα στη ζωή των ανδρών, τους κρατάει απασχολημένους , τους δίνει δομή,τους προσδιορίζει ως λειτουργικούς και δημιουργικούς, συνεργατικούς και άξιους πολίτες. Τους καθιστά μέρος μιας ομάδας, ακόμη κι αν κάνουν τη δουλειά τους απομονωμένοι.
Αν νιώθουν οτι η εργασία τους φέρνει πιο κοντά στους συναδέλφους τους η στην ανθρώπινη κοινότητα, τότε μπορούν να νιώσουν περήφανοι και χαρούμενοι, να νιώσουν την ευγενική άμιλλα με όλους τους εργαζόμενους και τον εαυτό τους ισότιμο με κάθε άνδρα.
Αν βλέπουν τη δουλειά τους μόνο ως χώρο ανταγωνισμού, τότε εκθέτουν τον εαυτό τους σε μια ανταγωνιστικότητα εχθρική και ζηλοφθονη και στο τέλος της ημέρας είναι συναισθηματικά εξαντλημένοι.
Αν χάσουν τη δουλειά τους χάνουν την αξιοπρέπεια, τη συγκρότηση, το σκοπό,τις επαφές τους και ζουν στη ντροπή.
Ο άνδρας που αγαπάει την εργασία του είναι συνήθως υγιής και ευτυχής, οτι αλλο κι αν συμβαίνει στη ζωή του.
Ανησυχώ πολύ περισσότερο για τους άνδρες που δεν ταυτίζονται με τη δουλειά τους και που δεν βρίσκουν συγκίνηση, ικανοποίηση και αδελφική αγαπη, παρά για εκείνους που δεν αντέχουν να την εγκαταλείψουν.
Αν οι άνδρες θέλουν να μάθουν στα παιδια τους να αγαπούν την εργασία, χρειάζεται να την προσαρμόσουν στην οικογενειακή ζωή τους και να σιγουρευτούν οτι όλοι στην οικογένεια κατανοούν την εγωιστική αλλα ένδοξη φύση της.
