Η ανάπτυξη στα ζευγάρια είναι πάντοτε μια διεύρυνση. Όποιος αναπτύσσεται, θα πρέπει να πάρει κάτι μέσα του από έξω. Αναπτύσσεται από αυτό που προηγουμένως ήταν έξω του. Παίρνοντάς το μέσα του, αναπτύσσεται από αυτή την ενέργεια.
Οι άντρες και οι γυναίκες διαφέρουν. Ένας άντρας καταλαβαίνει πολύ λίγα για τις γυναίκες. Και οι γυναίκες δεν καταλαβαίνουν πολλά για τους άνδρες. Διαφορετικά θα τους αποδέχονταν και δεν θα προσπαθούσαν να τους αλλάξουν.
Επομένως, όταν ο άντρας και η γυναίκα συναντιούνται, συναντούν κάτι ξένο, κάτι που δεν το έχουν οι ίδιοι. Κάτι που επίσης δεν καταλαβαίνουν, αλλά που το χρειάζονται. Ο άντρας χρειάζεται την γυναίκα. Χωρίς γυναίκα δεν είναι άντρας. Η γυναίκα χρειάζεται τον άνδρα και χωρίς αυτόν δεν είναι γυναίκα. Συναντιούνται λοιπόν οι δυο, που είναι διαφορετικοί. Αλληλοσυμπληρώνονται, χωρίς να καταλαβαίνουν σε βαθύτερο επίπεδο. Με αυτόν τον τρόπο διατηρείται σε μια σχέση ζευγαριού η ένταση για μια ολόκληρη ζωή. Ο άντρας εκπλήσσεται συνεχώς από τη γυναίκα του και η γυναίκα από τον άνδρα της. Αυτό διατηρεί τη ζωντάνια στη σχέση τους.
Τη στιγμή κατά την οποία ο άνδρας συναντά την γυναίκα, αναγνωρίζει και ο ίδιος ότι είναι ανολοκλήρωτος. Χρειάζεται να εγκαταλείψει κάποιες πεποιθήσεις του, το ίδιο θα κάνει και η γυναίκα. Δηλαδή για παράδειγμα να παραιτηθεί από την πεποίθηση οτι μόνη της αποτελεί την ενσάρκωση της ανθρώπινης φύσης. Γιατί υπάρχει απέναντι της κάποιος εντελώς διαφορετικός, ο οποίος είναι επίσης σωστός. Και οι δύο είναι σωστοί, αλλά με διαφορετικό τρόπο. Καθώς το αναγνωρίζουν, παραιτούνται από μια παλαιότερη πεποίθηση και γίνονται πιο ταπεινοί. Δηλαδή αναγνωρίζουν ότι έχουν ανάγκες. Όταν και οι δύο το αναγνωρίζουν αυτό απέναντι στον άλλον,επιτρέπουν στον άλλον να τους εμπλουτίσει. Και έτσι αναπτύσσονται.
Ανάπτυξη σημαίνει: παίρνω μέσα μου κάτι που μέχρι τώρα μου ήταν ξένο και το οποίο με προκαλεί να παραιτηθώ από την υπεροχή μου. Και οι δυο το κάνουν αμοιβαία, η γυναίκα και ο άνδρας.
