Η ανάγκη για αγάπη βρίσκεται κρυμμένη πίσω από τη λαιμαργία, το ποτό, τα ηρεμιστικά, την υπερκατανάλωση, το τυχαίο σεξ,την προσπάθεια να ευχαριστήσουμε τους άλλους, την υπερβολική δουλειά.
Μερικοί άνθρωποι συνδυάζουν δυο ή τρία απο αυτά για να γεμίσουν το κενό μεσα τους. Αλλά συνήθως οι άνθρωποι ασχολούνται με ένα απο αυτά. Έχουν συνήθειες και προσκολλησεις, γιατι αισθάνονται μοναξιά και χωρίς έλεγχο. Οι περισσότεροι άνθρωποι υποπτεύονται οτι αυτοί οι τρόποι είναι αναποτελεσματικοί. Κουράζονται στην προσπάθεια να γεμίσουν το εσωτερικό κενό τους, κάνοντας πράγματα που τους αφήνουν να αισθάνονται όλο και πιο άδειοι και απογοητευμένοι. Αισθάνονται θυμωμένοι ή λυπημένοι, πληγωμένοι ή φοβισμένοι, μπερδεμένοι ή εξαντλημένοι. Βρίσκονται σε αδιέξοδο, μη. Ξέροντας τι να κάνουν.
Στην ψυχοθεραπεία, είτε είναι ατομική ή ομαδική, οι άνθρωποι καταλαβαίνουν την ανάγκη τους για αγάπη, με αποτέλεσμα να έχουν περισσότερη ενέργεια και χρόνο για τον εαυτό τους.
Αναγνωρίζουν ότι μοιάζουν με πολλούς άλλους ανθρώπους: χρειάζονται αγάπη και παραδοχή για να αισθανθούν πλήρης.
Τίποτα δεν αναπτύσσεται αν δεν πάρει όλα τα πράγματα που χρειαζεται: τα φυτά χρειάζονται φως. Τα ζώα χρειάζονται τροφή. Οι άνθρωποι χρειάζονται να αισθάνονται οτι είναι μοναδικοί και οτι τους παραδέχονται όπως είναι.
Ακόμη και αν κατά το μεγάλωμα τους οι άνθρωποι, δεν έχουν εισπράξει την αγαπη, την αποδοχή, τη ζεστασιά και τη στήριξη που είχαν ανάγκη, αυτό δεν σημαίνει οτι δεν δικαιούνται να τα πάρουν στην ενήλικη ζωή. Στην ψυχολογική εργασία, ψυχοθεραπεία/ αυτογνωσία, επιτρέποντια και νομιμοποιούνται αυτες οι συναισθηματικές ανάγκες και μαθαίνει ο άνθρωπος να τις καλύπτει με ένα υγιή τροπο.
