Η επιθετικότητα είναι έμφυτη σε όλα τα όντα και απαραίτητη για την επιβίωση. Πολλοί άνθρωποι στην πορεία μου ως θεραπεύτρια, ήρθαν και έρχονται στο γραφείο μου με σημαντικά προβλήματα απομόνωσης, απόσυρσης, βαθείς φόβους εγκατάλειψης, ή άνθρωποι που είναι καλά ενταγμένοι στην κοινωνία, και είχαν/ έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό. Είναι άνθρωποι που αποκαλούμε καλά παιδιά” Αυτοί οι άνθρωποι, αντίθετα από την κοινή αντίληψη, δυσκολεύονται πολύ και συχνά υποφέρουν, γιατί έμαθαν να πνίγουν τον αυθορμητισμό, την παιδικότητα και τον θυμό τους. Είναι παιδιά υποτακτικά, δέχονται παθητικά ότι τους λένε και τους επιβάλλουν, και μπαίνουν σε σχέσεις όπου τα χρησιμοποιούν και τα εκμεταλλεύονται ως παιδιά και ως ενήλικες. Συνήθως είναι ενοχικοί, δυσκολεύονται στη λήψη πρωτοβουλιών, ή να διεκδικήσουν καλύτερη δουλειά, ωράριο, καλύτερη σχέση. Συνήθως μεγάλωσαν πλάι σε αυταρχικούς εξουσιαστικούς γονείς.
Όλα τα υγιή και φυσιολογικά παιδιά, είναι ζωηρά και εκδηλώνουν επιθετικότητα. Πειράζονται μεταξύ τους, κοροϊδεύουν το ένα το άλλο, θυμώνουν, και προβάλλουν στους άλλους όλα τα αισθήματα που έχουν στην οικογένεια. Όταν όμως δεν επιτρέπεται στην οικογένεια η έκφραση και εκδήλωση των αρνητικών συναισθημάτων, τότε συναντάμε συχνά ενήλικες με καταπιεσμένο θυμό, θλίψη αισθήματα του θυμού, μίσους, οργής, ορμές καταστροφικότητας και επιθετικότητα που στρέφουν προς τον εσωτερικό εαυτό με ποικίλους τρόπους: όπως είναι παχύσαρκοι, δεν κάνουν φιλίες, δεν συντροφεύονται, ζουν απομονωμένοι, κάνουν στερητικές δίαιτες, κ.α. Χρειάζεται οι γονείς να θέτουν όρια και να παρέχουν ένα πλαίσιο μέσα στο οποίο να μπορεί να κινηθεί το παιδί, ένα πλαίσιο προστατευτικό και ευέλικτο, όπου επιτρέπονται και χωράνε όλα τα συναισθήματα.
Η ενοχή είναι η κινητήριος δύναμη που οδηγεί πολλά άτομα στην αυτοκαταστροφή. Στο πρώτο έτος ζωής, το βρέφος έχει την φυσιολογική κυρίαρχη τάση εξάρτησης από τη μητέρα να εξαρτηθεί για να επιβιώσει και να αναπτύξει τον εαυτό του Αν η μητέρα δεν είναι διαθέσιμη, το βρέφος φοβάται ότι θα πεθάνει και θυμώνει. Θέλει να σκοτώσει τη μητέρα του. Όμως επειδή είναι απολύτως εξαρτημένο από αυτήν και επειδή η διαθεσιμότητα της μητρικής φιγούρας είναι σημαντική, διοχετεύει την ορμητική τάση θυμού προς τον εαυτό του. Και δηλώνει: Θυμώνω με εμένα, σκοτώνω εμένα. Όλα αυτά είναι ασυνείδητες ενέργειες.
