Όποια κι αν είναι η οικογενειακή σύνθεση, βλέπουμε ότι οι ενήλικες προσπαθούν με όλες τις δυνάμεις τους να δώσουν ότι καλύτερο έχουν για το καλό των παιδιών τους. Ταυτόχρονα προσπαθούν να ωριμάσουν και οι ίδιοι και κατά κάποιο τρόπο να συνεργαστεί η ωρίμανσή τους με την ανάπτυξη των παιδιών τους .
Όμως οι σύζυγοι πολλές φορές ζηλεύουν ο ένας τον άλλον και τα παιδιά αισθάνονται παραγκωνισμένα ή ζηλεύουν το ένα το άλλο. Μ αυτόν τον τρόπο, μπορεί να έχουν εμπειρίες που να τους κάνουν να αισθάνονται απομονωμένα από τα άλλα μέλη της οικογένειας και να βιώνουν πόνο.
Η διαδικασία της επικοινωνίας μεταξύ των μελών μέσα στην οικογένεια, δείχνει αν είναι αρμονική ή όχι η συμβίωση τους. Η ωρίμανση κάθε ενήλικα και ο τρόπος που σχετίζεται με τους άλλους, βοηθάει ή όχι την εξέλιξη των παιδιών σε υγιή δημιουργικά ανθρώπινα πλάσματα. Η αυτοεκτίμηση, η επικοινωνία, οι κανόνες και το σύστημα, αποτελούν τα κύρια μέσα για την ομαλή λειτουργία της οικογένειας και για αυτό και δεν μπορούμε να πούμε ότι όλες οι οικογένειες είναι όμοιες.
Οικογένειες με νταντάδες, πολλές φορές αντιμετωπίζουν προβλήματα της απόστασης ανάμεσα στο παιδί και τους κανονικούς του γονείς. Για αυτό χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή και οι γονείς να προσπαθούν συνεχώς να ωριμάζουν και να βελτιώνονται .Να γίνονται υπεύθυνοι, στοργικοί και άξιοι .
